پزشک عمومی یا متخصص احتمالاً بر اساس پاسخ سؤالات، معاینه و یک یا چند آزمایش تشخیص می دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

 

باریم اشعه ایکس

برای این آزمایش، محلولی حاوی ترکیبی به نام باریم می نوشید یا از قرص پوشیده شده با باریم استفاده کنید. باریم پوشش مری و معده را می پوشاند و اندام ها را نمایان می کند. این تصاویر می‌توانند به شناسایی تنگی مری، سایر تغییرات ساختاری، فتق هیاتال، تومورها یا سایر ناهنجاری‌هایی بپردازند که می‌توانند باعث کمک به تشخیص شوند.

 

 

آندوسکوپی

پزشکان یک لوله بلند و نازک مجهز به یک دوربین کوچک (اندوسکوپ) را به سمت گلو و داخل مری هدایت می کنند. با این ابزار، پزشک می‌تواند هر ظاهر غیرعادی مری را جستجو کند و نمونه‌های بافت کوچک را برای آزمایش جدا کند. مری ممکن است به دلیل مشکل، مانند ازوفاژیت ناشی از دارو یا ریفلاکس، متفاوت به نظر برسد. در طول این آزمایش به آرامی آرام خواهید گرفت.

 

 

تست های آزمایشگاهی

نمونه‌های بافت کوچک برداشته شده (بیوپسی) در طول معاینه آندوسکوپی برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند. بسته به علت مشکوک این اختلال، ممکن است از آزمایش‌ها برای موارد زیر استفاده شود:

• تشخیص عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی

   

  تعیین غلظت گلبول های سفید مرتبط با آلرژی (ائوزینوفیل)

   

  شناسایی سلول های غیر طبیعی، که نشان دهنده سرطان مری یا تغییرات پیش سرطانی هستند

•  

رفتار

هدف از درمان ازوفاژیت، کاهش عوارض، مدیریت عوارض و درمان علل این اختلال است. راهبردهای درمانی در درجه اول متفاوت است.

 

 

رفلاکس ازوفاژیت

درمان رفلاکس ازوفاژیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان های بدون نسخه. اینها عبارتند از آنتی اسیدها (Maalox، Mylanta، و غیره). داروهایی که اسید را کاهش می دهد، به نام مسدود کننده های گیرنده H-2، مانند سایمتیدین (Tagamet HB) و داروهایی که تولید اسید را مسدود می کند و مری را التیام می بخشند، به نام ماشین های پمپ پروتون، مانند لانزوپرازول (Prevacid) و امپرازول (Prilosec).
• داروهای تجویزی-قوی. اینها شامل گیرنده های H-2 هستند و همچنین می‌توانند پمپ‌های پروتون، مانند اسموپرازول (Nexium)، لانزوپرازول (Prevacid)، امپرازول (Prilosec) و پانتوپرازول (Protonix) را انجام دهند. همچنین ممکن است برای شما پروکینتیک هایی مانند بتنکول و متوکلوپرامید (رگلان) تجویز شود که به سرعت بهبود معده کمک کند.

• عمل جراحی. اگر مداخلات دیگر موثر واقع نشد، ممکن است از فوندوپلیکاسیون برای بهبود وضعیت مری استفاده شود. بخشی از معده به دور دریچه جداکننده مری و معده (اسفنکتر تحتانی مری) پیچیده شده است. این کار اسفنکتر را تقویت می کند و از برگشت اسید به مری جلوگیری می کند.

  یک درمان جدیدتر شامل جراحی کم تهاجمی برای قرار دادن حلقه‌ای از دانه‌های مغناطیسی تیتانیوم در اطراف محل اتصال معده و مری است. در آن موقعیت حلقه مهره ها اسفنکتر تحتانی مری را تقویت می کند و از رفلاکس اسید جلوگیری می کند.

   

ازوفاژیت ائوزینوفیلیک

درمان ازوفاژیت ائوزینوفیلیک در درجه اول اجتناب از آلرژن و کاهش واکنش آلرژیک با دارو است. داروها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

مهارکننده های پمپ پروتون. پزشک احتمالاً ابتدا یک مهارکننده پمپ پروتون مانند اسومپرازول (Nexium)، لانسوپرازول (Prevacid)، امپرازول (Prilosec) یا پانتوپرازول (Protonix) را تجویز می کند.

 

استروئیدها. برخی مطالعات نشان داده اند که استروئیدهای بلعیده شده مانند فلوتیکازون (Flovent) و بودزوناید (Pulmicort) ممکن است به صورت موضعی در مری عمل کرده و به درمان ازوفاژیت ائوزینوفیلیک کمک کنند. همان داروهای استروئیدی که برای مدیریت آسم استنشاق می‌شوند، برای درمان ازوفاژیت ائوزینوفیلیک بلعیده می‌شوند.

 

پزشک به شما آموزش می دهد که چگونه داروی استروئیدی را ببلعید تا مری را بپوشاند. این سیستم تحویل استروئیدها نسبت به مصرف قرص های استروئیدی خوراکی احتمال ایجاد عوارض جانبی جدی را بسیار کمتر می کند.

 

رژیم های غذایی حذفی و عنصری. پاسخ به یک آلرژن غذایی احتمالاً علت ازوفاژیت ائوزینوفیلیک است. بنابراین، حذف غذای مقصر ممکن است یک استراتژی درمانی موثر باشد.

 

با این حال، از آنجایی که در حال حاضر هیچ آزمایشی برای شناسایی غذای مقصر وجود ندارد، پزشک ممکن است توصیه کند که آلرژن های غذایی رایج را از رژیم غذایی خود حذف کنید. تحت نظر پزشکتان، به تدریج غذاها را به رژیم غذایی خود باز می‌گردانید و زمانی که علائم بازگشتند، یادداشت کنید.

 

رویکرد دیگر، محدودتر، حذف تمام مواد غذایی از رژیم غذایی و جایگزینی آن با فرمول مبتنی بر اسید آمینه است.

 

درمان‌های بیولوژیکی جدیدی برای درمان ازوفاژیت ائوزینوفیلیک در حال توسعه هستند و احتمالاً ظرف چند سال آینده در دسترس خواهند بود. این داروها پاسخ ایمنی بدن را برای مبارزه با عفونت، التهاب یا بیماری تحریک می کنند.

 

 

ازوفاژیت ناشی از دارو

درمان ازوفاژیت ناشی از دارو در درجه اول اجتناب از داروی مشکل ساز در صورت امکان و کاهش خطر با عادات بهتر مصرف قرص است. پزشک ممکن است توصیه کند:

مصرف یک داروی جایگزین که کمتر احتمال دارد باعث ازوفاژیت ناشی از دارو شود

در صورت امکان، مصرف یک نسخه مایع از یک دارو 

نوشیدن یک لیوان کامل آب همراه با یک قرص، مگر اینکه پزشکتان گفته باشد که مصرف مایعات خود را به دلیل بیماری دیگری مانند بیماری کلیوی محدود کنید.

نشستن یا ایستادن حداقل 30 دقیقه پس از مصرف قرص

 

 

ازوفاژیت عفونی

پزشک ممکن است برای درمان ویروسی، باکتریایی، قارچی یا انگلی که باعث ازوفاژیت عفونی می شود، دارو تجویز کند.

 

 

درمان بیماری شایع

متخصص ممکن است روشی را برای گشاد کردن (اتساع) مری انجام دهد. این درمان به طور کلی فقط زمانی استفاده می شود که تنگی بسیار شدید باشد یا غذا در مری گیر کرده باشد.

 

در اتساع مری، پزشک از یک یا چند دستگاه آندوسکوپی استفاده می‌کند - لوله‌های باریک کوچکی که از طریق مری وارد می‌شوند. نسخه های این دستگاه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• نوک مخروطی که با یک نقطه گرد شروع می شود و به تدریج پهن می شود

   

  بالونی که پس از قرار دادن آن در مری قابل انبساط است

   

•  

شیوه زندگی و درمان های خانگی

بسته به نوع ازوفاژیتی که دارید، ممکن است با دنبال کردن مراحل زیر علائم را کاهش دهید یا از مشکلات عود کننده جلوگیری کنید:

 

از غذاهایی که ممکن است رفلاکس را افزایش دهند خودداری کنید. از خوردن مقادیر زیاد غذاهایی که می دانید علائم رفلاکس معده به مری را بدتر می کند، خودداری کنید. اینها ممکن است شامل کافئین، شکلات و غذاهای با طعم نعناع باشد.

 

از عادات خوب مصرف قرص استفاده کنید. همیشه یک قرص با آب فراوان مصرف کنید. حداقل 30 دقیقه پس از مصرف قرص دراز نکشید.

 

کاهش وزن. با پزشک خود در مورد یک رژیم غذایی مناسب و تمرین روتین صحبت کنید تا به کاهش وزن و حفظ وزن سالم کمک کند.

 

اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. اگر برای پایان دادن به عادت سیگار نیاز به کمک دارید با پزشک خود صحبت کنید.

 

از مصرف برخی داروها خودداری کنید. در صورت بزرگ شدن محفظه فوقانی سمت چپ قلب (دهلیز) یا بعد از جراحی قلب، از مصرف برخی مسکن ها و آنتی بیوتیک ها و همچنین برخی داروها خودداری کنید.

از خم شدن بخصوص بلافاصله بعد از غذا خوردن خودداری کنید.

 

پس از صرف غذا از دراز کشیدن خودداری کنید. حداقل سه ساعت بعد از غذا خوردن صبر کنید تا دراز بکشید یا به رختخواب بروید.

 

سر تخت خود را بالا بیاورید. بلوک های چوبی را زیر تخت خود قرار دهید تا سر خود را بالاتر ببرید. ارتفاع 6 تا 8 اینچ (15 تا 20 سانتی متر) را هدف بگیرید. بالا بردن سر تنها با استفاده از بالش موثر نیست.

 

 

 

طب جایگزین

 

هیچ درمان دارویی جایگزینی برای درمان مری ثابت نشده است. با این حال، برخی از درمان‌های مکمل و جایگزین ممکن است در صورت ترکیب با مراقبت‌های پزشک، مقداری از علائم سوزش سر دل یا رفلاکس را تسکین دهند. در مورد درمان های جایگزین که ممکن است برای شما بی خطر باشد، با پزشک خود صحبت کنید. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

داروهای گیاهی. داروهای گیاهی که گاهی برای سوزش سر دل یا علائم رفلاکس استفاده می شود عبارتند از شیرین بیان، نارون لغزنده، بابونه، گل ختمی و غیره. داروهای گیاهی می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند و ممکن است با داروها تداخل داشته باشند. قبل از شروع هر گونه داروی گیاهی، از پزشک خود در مورد دوز ایمن سوال کنید.

 

درمان های آرامش بخش. تکنیک‌هایی برای کاهش استرس و اضطراب ممکن است علائم و نشانه‌های سوزش سر دل یا ریفلاکس را کاهش دهند. از پزشک خود در مورد تکنیک های آرام سازی، مانند آرام سازی پیشرونده عضلانی یا تصویرسازی هدایت شده، سوال کنید.

 

طب سوزنی. طب سوزنی شامل قرار دادن سوزن های نازک در نقاط خاصی از بدن است. شواهد محدود نشان می دهد که ممکن است به افراد مبتلا به نارسایی و سوزش سر دل کمک کند، اما مطالعات عمده فایده ای را ثابت نکرده اند. از پزشک خود بپرسید که آیا طب سوزنی برای شما بی خطر است یا خیر.

 

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

 

اگر درد شدید قفسه سینه را تجربه می کنید که بیش از چند دقیقه طول می کشد یا اگر مشکوک هستید که غذا در مری تان گیر کرده است یا قادر به بلعیدن نیستید، مراقبت های پزشکی اورژانسی را دریافت کنید.

 

 

اگر علائم دیگر ازوفاژیت را دارید، احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. برای برخی از تست های تشخیصی، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص گوارش یا یک متخصص آلرژی ارجاع دهد. آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک یا متخصص، کمک می کند تا بهترین استفاده را از زمان خود داشته باشید.

 

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

فهرستی از قبل تهیه کنید که بتوانید آن را با پزشک خود در میان بگذارید. لیست باید شامل موارد زیر باشد:

 

علائمی که تجربه می کنید، از جمله علائمی که به نظر می رسد ربطی به درد، مشکل در بلع یا رفلاکس ندارد

 

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی

 

داروهایی که مصرف می کنید، از جمله ویتامین ها و سایر مکمل ها

 

سابقه خانوادگی آلرژی و اختلالات مری یا معده

 

 

 

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

 

در صورت تمام شدن زمان، سؤالات پزشک خود را از مهم ترین تا کم اهمیت ترین فهرست کنید. اگر فکر می کنید  علائم مری دارید، ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسید.

 

برای تشخیص این عارضه به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

 

آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟

 

چه مدت طول می کشد تا نتایج آزمایشات مشخص شود؟

 

چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟

 

چگونه متوجه می شویم که آیا درمان موثر است؟

 

آیا به آزمایشات بعدی نیاز دارم؟

 

چه اقداماتی را می توانم به تنهایی برای جلوگیری از عود علائم انجام دهم؟

 

من شرایط پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

 

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

 

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

 

شدت درد یا ناراحتی تان چقدر است؟

 

آیا در بلعیدن مشکل دارید؟

 

هر چند وقت یکبار علائم را تجربه می کنید؟

 

آیا به نظر می رسد چیزی باعث تحریک یا بدتر شدن علائم شود، مانند برخی غذاها؟

 

آیا چیزی علائم را کاهش می دهد، مانند مصرف داروهای ضد اسید بدون نسخه یا اجتناب از برخی غذاها؟

 

آیا علائم در ساعات خاصی از روز بدتر می شود؟

 

آیا علائم بلافاصله پس از مصرف هر دارویی شروع می شود؟ اگر بله، کدام داروها؟

 

آیا آلرژی دارید و داروهای آلرژی مصرف می کنید؟

 

آیا تا به حال برایتان پیش آمده که بعد از قورت دادن، غذا در گلویتان گیر کند؟

 

آیا تا به حال پیش آمده است که غذا بعد از بلعیدن دوباره بالا بیاید؟

 

آیا سابقه خانوادگی مشکلات گوارشی دارید؟

 

 

 

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

 

اگر می دانید که برخی از غذاها باعث تحریک یا بدتر شدن علائم می شوند، از آنها اجتناب کنید. مقصرهای رایج عبارتند از نوشیدنی های حاوی کافئین یا غذاهای تند. مصرف داروهای ضد اسید بدون نسخه ممکن است باعث تسکین کوتاه مدت علائم شود.

 

اگر مشکوک هستید که علائم مربوط به یک داروی تجویزی است، بدون مشورت با پزشک خود، مصرف دارو را قطع نکنید. در صورت امکان، استفاده از داروهای بدون نسخه را که ممکن است باعث ایجاد مشکل شوند، محدود کنید. هنگام مصرف قرص، یک لیوان آب بنوشید و بلافاصله پس از آن از دراز کشیدن خودداری کنید.